Meraba,
Hayatı
kaçırıyoruz, hayatı ıskalıyoruz ve hayat çok acımasız; hata kabul etmez. Geçen
zaman, kaybedilen zaman her öğün ısıtılıp önümüze gelir. Gayesiz, kitapsız,
hobisiz öyle alelade hayatlarımız olmamalı.
Yaşamaktaki
asıl amacımız ne buna karar vermeden kontağı çalıştırmak anlamsız yoksa boşa
yakıt harcarız. Önce bir hedef sonra bir rota belirlemeliyiz. Yani evrensel
kümemize karar vermeliyiz. Para mı, aşk mı, yaşadığınız ülkeyi mi yönetmek,
bilime adınızı altın harflerle mi yazmak yoksa hayırsever bir süper kahraman mı
olmak. Ve acaba saydığınız hedefler evrensel küme mi alt küme mi bir düşünün.
Örneğin para amaç mı araç mı?
Dostlar
ve anılar biriktirmeliyiz (yalancı gülücükleri olan selfie’ler değil). Bir
yerde okumuştum; enaz 3 tane hobi edinmeli insan, biri vücudu zinde tutmak için,biri para kazanmak için diğeri beynini köreltmemek için. Saat tamiri,
kalligrafi, keman çalmak, yüzmek, dans etsek, doğa yürüyüşü… Sosyalleşmeli ve
gülümsemeli insan.
Düzenli olarak uyumalı, yazmalı ve konuşmalıyız. Mesela selam vermeliyiz hergün, tanımadığımız 3 kişiye. Ve bol seyahat etmeliyiz, bütçemize uygun. Hadis-i şerif ne diyor 'seyahat et sıhhat bul' veya o meşhur Çin atasözü 'evde oturan erken ölür'.
Geçen
zaman çok pahalı ve satın alamıyoruz maalesef. Oyüzden birbirimize; dirseklerimizi
dokundurup sağ kaşımızı yukarı kaldırıp başımızı sola yatırıp ‘hadi!’ diyelim.
Düşlerde
buluşmak üzere, hoşça kalın.